məzhəb

is. <ər.>

1. Din. İslam məzhəbi. Xristian məzhəbi. – Əgər övrəti bu əməldən xəbərdar olsa, haman saat ərindən boşanar və boşanmağına da məzhəbləri ixtiyar verər. C. M.. Bizim babalar məzhəb ayrılığını bəhanə edib çara əsgər vermirdilər. M. Rz.. // Dini cərəyanlardan hər biri; təriqət. <Yaşlı kişi:> Fəqət müxtəlif məzhəb və təriqətlərə mənsub olan müsəlmanlar hamısı bu barədə müttəfiq deyillər. S. H..

2. köhn. Məslək, əqidə mənasında. İki nəfər vəkil yenə müsəlmançılıqdan çıxıb sosial-demokrat məzhəbinə daxil olublar. C. M..

◊ Ara qarışıb məzhəb itmək – bax ara.